Ένα μικρό, αλλά υπέροχο δώρο…
Ως φυσικοθεραπευτές, υποχρέωσή μας είναι να βοηθήσουμε τους ασθενείς μας να ξεπεράσουν μια δύσκολη, συχνά επώδυνη κατάσταση που βιώνουν, και να ξαναγίνουν λειτουργικοί. Αυτό κάνει η φυσικοθεραπεία, και για αυτό είμαστε ευγνώμονες και εσωτερικά «γεμάτοι» από την άσκησή της.
Είναι κάποιες φορές που με τη δουλειά που κάνουμε, ακούμε ειλικρινείς ευχαριστίες από τους ασθενείς μας. Κι είναι και φορές που οι ευχαριστίες τους μας αφήνουν άφωνους. Μια τέτοια περίπτωση είναι και της Νεκταρίας:
Η Νεκταρία ήλθε μέσω φίλου/ασθενή, να αναζητήσει τρόπο να ξεφύγει από ένα αναπόφευκτο χειρουργείο στη μέση της. Ακύρωσε το πρώτο ραντεβού, ήρθε πολύ σκεπτική στο δεύτερο, αλλα πονώντας πολύ… Το έβλεπες στο βλέμμα της, στον τρόπο που καθόταν και στριφογύριζε, αφού ο πόνος στο πόδι δεν σταματούσε. Είχε μπερδευτεί, της έλεγαν ότι το χειρουργείο ήταν η μόνη λύση, και άρχισε να το πιστεύει, μια και ο πόνος άρχιζε να την κουράζει. Αλλα φοβόταν να το κάνει, ανθρώπινο ήταν, κι εμάς η θέση μας δύσκολη.
Η μαγνητική της έδειχνε μια ευμεγέθη κήλη δίσκου, η κλινική εξέταση δεν συμφωνούσε ότι η ισχιαλγία οφειλόταν σίγουρα σε αυτή. Οι συμβουλές που πήρε από μας σε αυτή την πρώτη επικοινωνία μας ήταν αυτή που δίνουμε πάντα:
«Προφανώς δεν έχεις προσπαθήσει να το αντιμετωπίσεις φυσικοθεραπευτικά. Έχεις την υπομονή να το κάνεις; Αν έχεις χάσει την υπομονή σου πήγαινε να χειρουργηθείς… Θα τα πούμε σίγουρα μετά…». Εκείνη ένοιωθε πολύ μπερδεμένη, είχε ακούσει διάφορα, ότι αν χειρουργηθεί δεν θα μπορεί να γίνει μαμά, ότι αν δεν χειρουργηθεί πάλι δεν θα μπορεί, είναι και νιόπαντρη, όσο να ‘ναι μπορείς να τρελαθείς…
Είπε ότι θέλει να προσπαθήσει…Της εξηγήσαμε ότι θέλει υπομονή, επιμονή, επίγνωση και κυρίως αυστηρή συμμόρφωση στο πρόγραμμα… Και μετά της εξηγήσαμε γιατί πονάει, γιατί το νεύρο της διαμαρτύρεται, γιατί πιθανά έχει χάσει την ικανότητά του να γλιστρά ανάμεσα στους ιστούς, γιατί έχει συμπτώματα έντονα όταν σκύβει… Όλα αυτά τα τρομακτικά.
Μετά την πρωτη αυτή ενημερωτική συνεδρία, η Νεκταρία ηρέμησε, ο πόνος της μειώθηκε, όπως μας είπε και η ίδια, ακριβώς επειδή κατάλαβε τί πιθανόν φταίει… Έχω εμπιστοσύνη, μας είπε, και ξεκίνησε μια προσπάθεια 2 μηνών, στην οποία είχαμε (ευτυχώς) μια αργή αλλά συνεχώς πτωτική πορεία των συμπτωμάτων της. Η συχνότητα επισκέψεων ήταν 2 φορές την εβδομάδα τον πρώτο μήνα, μία φορά την εβδομάδα στη συνέχεια. Είχαμε βάλει όρια, στις 6 φορές πρέπει να είσαι σημαντικά καλύτερα για να συνεχίσουμε – το πετύχαμε, αφού έκοψε τα αναλγητικά- στις 12 φορές θα αποφασίσουμε μαζί τι θα κάνεις, αν αξίζει να συνεχίσεις χωρίς χειρουργείο ή πρεπει να το πάρεις απόφαση και να προχωρήσεις…
Ηρθε σήμερα, 13η φορά, με αυτό το δωράκι που φαίνεται στη φωτογραφία… Δύο μήνες μετά, με το ΟΚ του χειρουργού της («… έφυγες από μένα, δεν με χρειάζεσαι πλέον, το ξεπέρασες…») ήρθε χαμογελαστή να μας ευχαριστήσει…
Εσύ το πέτυχες της είπαμε… Αν δεν επέμενες εσύ, δεν θα γινόταν τίποτα…. Συγχαρητήρια Νεκταρία.
Γιαυτό μας αρέσει που είμαστε φυσικοθεραπευτές.
Η ομάδα της Physio Science Clinic