Η θεραπευτική άσκηση είναι από τους βασικούς πυλώνες ενός ολοκληρωμένου προγράμματος αποκατάστασης. Είναι εποπτευόμενη σωματική δραστηριότητα που ενέχει δομή, στόχους και επιφέρει μετρησιμα αποτελέσματα που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία ή την πρόληψη τραυματισμών και τη βελτίωση της λειτουργικότητας. ΟΙ επιστημονικές αποδείξεις σχετικά με τα ευεργετικά αποτελέσματα της άσκησης είναι αδιαμφισβήτητα και τα οφέλη της άσκησης υπερτερούν κατά πολύ των όποιων ανεπιθυμητων αποτελεσμάτων στους περισσότερους ενήλικες. Για την πλειονότητα των ανθρώπων, ένα πρόγραμμα που περιλαμβάνει προπόνηση αερόβιας άσκησης, αντίστασης, ευλυγισίας και νευροκινητικής άσκησης είναι απαραίτητο για τη βελτίωση και τη διατήρηση της φυσικής κατάστασης και της υγείας.

Σε τι διαφέρει η θεραπευτική άσκηση από την κλασική άσκηση ευεξίας που εκτελείται παραδείγματος χάριν σε ένα γυμναστήριο;

Αν θα έπρεπε να εξηγηθεί σε μία πρόταση, η θεραπευτική άσκηση περιγράφεται ως προπόνηση υπό την παρουσία τραυματισμού ή δυσλειτουργίας. Αυτό απαιτεί επίβλεψη από επαγγελματίες υγείας, οι οποίοι είναι εξειδικευμένοι στα γνωστικά πεδία της άσκησης, της ανατομίας, φυσιολογίας, εργοφυσιολογίας, και πλείστων άλλων τομέων.

Τι είδους ασκήσεις είναι οι “θεραπευτικές”;

Κάθε είδους φυσική δραστηριότητα μπορεί να γίνει θεραπευτική, αρκεί να είναι εποπτευόμενη από ειδικό και να στοχεύει σε συγκεκριμένη παράμετρο της υγείας του ασθενούς. Δεν νοείται μια ασκηση να εχει θεραπευτικό χαρακτήρα αν δεν προκύπτει η επιλογή της μέσα από κλινική θεραπευτική συλλογιστική.

Τι περιλαμβάνει μια συνεδρία θεραπευτικής άσκησης;

Οι πιο συχνά συμπεριλαμβανόμενες ασκήσεις χωρίζονται σε 4 ομάδες:

-Ασκήσεις ενδυνάμωσης, που συνήθως εκτελούνται με αντιστάσεις και λιγότερες επαναλήψεις.

-Ασκήσεις αντοχής που εμπλέκουν μεγάλες μυϊκές ομάδες για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, στο έως 60% της VO2Max, για την επίτευξη μεγαλύτερης καρδιαγγειακής αντοχής.

-Ασκήσεις ευλυγισίας που επιτυγχάνονται μέσω ενεργητικών διατάσεων και συνδυαστικών κινήσεων (ειδικότερα στην έκκεντρη φάση).

-Ασκήσεις ισορροπίας και συντονισμού που επικεντρώνονται στη διατήρηση του κέντρου βάρους ενός ατόμου.

Όλα αυτά μπορούν να συνδυαστούν σε προγράμματα άσκησης που λειτουργούν για πολλούς διαφορετικούς τύπους ασθενών. Διαφορετικοί υποτύποι ασκήσεων μπορούν να βοηθήσουν στην αύξηση της αποτελεσματικότητας, ή να επιτρέψουν τη συμμετοχή ατόμων με ειδικές ανάγκες με βάση συννοσηρότητες.

Η βασική συνταγογράφηση άσκησης πρέπει να ακολουθεί τη μνημονική FITT, στόχοι/απαιτήσεις δηλαδή που καθορίζονται κατά την έναρξη της αποκατάστασης

F- (frequency) – συχνότητα: πόσο συχνά;

I- (intensity) – ένταση: πόσο έντονα;

T- (time) – διάρκεια: διάρκεια κάθε συνεδρίας

T- (ype) – τύπος: αντοχή, δύναμη, υπερτροφία ή κάποιος συνδυασμός